Bu çok yaygın olan ırk, hareketli bir geçmişe sahiptir. Onun da yetiştirildiği ülke, şüphesiz ki köpek yetiştiriciliğinin tarihinde önemli bir yere sahip olan İngiltere’dir.
Fox Terrier’in ataları, orta çağda toprak köpeği adı verilen, ahırlarda barınarak fare avlayan, zavallı görünümlü köpeklerdi. Aynı zamanda, tilki ve porsuk avında kullanılırlardı. Bu hayvanları, saklandıkları toprak yuvalarından kolaylıkla çıkartırlardı. İsimlerini de bu yeteneklerinden almışlardır. Fox: Tilki ve Terra: Toprak.
Özellikle, kavgacı ve saldırgan olarak bilinirlerdi ve sık sık uyuz hastalığına yakalanırlardı. Geçtiğimiz yüzyılın başında başlarında, bu başıboş kalmış köpekler, Foxhound, Beagle ve Bullterrier ile çiftleştirilerek bugünkü Fox Terrier formunu almışlardır. Yetiştiricilerinin özellikle önem verdikleri şey, bu cinsin, düz ve beyaz tüylere sahip olmasıydı.
Boyu genellikle 35- 39 cm aralığındadır. Başı ok biçiminde, burnu siyah, gözleri küçük ve koyu renktedir. Oldukça küçük, V şeklinde, aşağıya doğru kıvrık kulaklara sahiptir.
Canlı, dayanıklı, uyanık ve öğrenmeye açıktır. Düz tüylü Fox Terrierler, avcılık özelliklerini korumuşlardır. Fakat birçoğu ev köpeği olmayı benimsemiştir. Bir köşede sakin sakin yatmayı sevmezler. Hep bir şeylerle meşgul edilmeyi isterler. Çocuklara karşı pek hoşgörülü sayılmazlar. Dışarıya çıkarıldıklarında tasma ile dolaştırılması daha uygun olur. Sakinliği seven kişiler için uygun bir ev köpeği değildir.