Kedilerin dışkılarını yaptıktan sonra onu kumlara gömmeleri evrimsel geçmişleri ile alakalı ve tamamen içgüdüsel olan bir davranıştır. Bunun sebebi ise vahşi kedilerin normal alanlarını dışkı ve idrarlarıyla belirlemesidir. Böylelikle yabancı olan hayvanların onların özel bölgelerine girmelerini engellemiş olurlar.

Vahşi doğalarında güçlü olan kedigiller genellikle dışkılarını gömmeden açık bırakırlar. Bu onların rakiplerine verdikleri “Ben buradayım” mesajı olmaktadır. Fakat şartlar eğer başkasının alanlarında olduklarından dolayı değişiyor ise kediler dışkılarını gömmeye başlarlar.

Evcil kediler ise zayıf kediler oldukları için dışkılarını gömmeye daha fazla eğilim gösterirler. İçgüdüsel olarak bu davranış günümüzdeki tüm kedilerde bulunmaktadır. Dışkılarını gömen kediler çok daha kolay gizlenerek yabancı alanlardaki kendilerinden daha güçlü olan kedilere av olmaktan kurtulurlar.

Av ve Avcı Faktörü

Avcı olan kediler avlarını dışkılarının kokularından yakalayabildikleri için kediler sürekli olarak hayatta kalabilmek için dışkılarını gömerler. Böylelikle avcılara karşı kendilerini güvende tutmuş olurlar. Evcil kediler, etrafta bir avcı olmamasına rağmen işgüdüsel olarak bu davranışı yapmaya devam ederler.

Ünlü zoolog ve davranış bilimci olan Desmond Morris bu konu hakkında, “Güvenilir olan bir evdeki her evcil kedi kendisini ev sahibinin baskısı altında olan bir kedi olarak hisseder. Bu sebepten dolayı aslında dışkısını evde gömmesine gerek kalmayan kediler, kendi dışkılarını kuma ya da evlerin uygun bahçelerindeki bir alana gömmek isterler.” diyor.